Zgodnie z ustawą o zawodzie tłumacza przysięgłego, każdy tłumacz zobowiązany jest do prowadzenia rejestru swojej działalności zawodowej. Dokonuje tego w specjalnie do tego celu przeznaczonym notatniku, nazywanym repertorium.
Forma zapisu jest dowolna- zazwyczaj stosowanym sposobem jest tradycyjny zapis na papierze, jednakże coraz popularniejsze stają się wersje elektroniczne.
W repertorium zapisywane są takie informacje jak: data przyjęcia zlecenia, a także data zwrotu dokumentu wraz z wykonanym przekładem, nazwa zleceniodawcy, wysokość wynagrodzenia za sporządzenie przekładu, ilość stron oraz wykonanych egzemplarzy tłumaczenia, a także staranny opis tłumaczonego dokumentu. Opis ten powinien obejmować takie aspekty jak: oznaczenie i data wykonania dokumentu, a także język, w którym został sporządzony. Ponadto, zapisuje się w tym miejscu także rodzaj wykonanej czynności, ilość stron oraz egzemplarzy tłumaczenia, a także język, na który przełożono akt. Powinny zostać również uwzględnione informacje, dotyczące stanu i formy dokumentu, czyli czy jest czytelny, laminowany, zniszczony itp.
W przypadku realizowania tłumaczenia ustnego należy również zanotować miejsce i czas jego trwania. Jeżeli do tłumaczenia nie doszło, należy w repertorium umieścić informację o przyczynie odmowy wykonania tłumaczenia (w przypadku organów państwowych).
Innym narzędziem, jakim dysponuje tłumacz przysięgły jest pieczęć, którą otrzymuje on z Mennicy Państwowej. Czas oczekiwania na jej otrzymanie wynosi ok. 3 miesięcy od daty złożenia egzaminu państwowego. Aby ją otrzymać, przyszły tłumacz musi ponieść koszt ok. 300 zł. Po jej odebraniu, składa Ministrowi Sprawiedliwości, ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych oraz właściwemu (ze względu na miejsce zamieszkania) wojewodzie, wzór swojego podpisu oraz odcisku pieczęci.
Odcisk pieczęci, wraz z podpisem tłumacza przysięgłego oraz informacją o zapisie w repertorium, powinien znaleźć się na każdej stronie sporządzanego tłumaczenia.