W pierwszej części pokrótce umówiony został język esperanto. W tym artykule przedstawimy kolejne przykłady języków sztucznych.
Loglan– to język badaczy, opracowany w 1955 roku przez Amerykanina James’ a Cooke Brow’a. cechą charakterystyczną tego języka jest całkowite unikanie nieregularności. Jest niemal identyczny z angielskim, jednakże brak w nim różnic pomiędzy rzeczownikiem a czasownikiem. Należy do języków logicznych, w których unika się wszelkich wieloznaczności.
W celu ułatwienia porozumiewania się między sobą Słowian, stworzony został język slavo. Od razu wyczuwa się pokrewieństwo języków słowiańskich i powinien być stosunkowo dobrze zrozumiały dla osób znających któryś z języków słowiańskich. Wyrazy nie podlegają odmianie, a czasowniki, przymiotniki i rzeczowniki mają takie same końcówki.
Językiem, którym według specjalistów posługuje się kilkadziesiąt tysięcy osób jest basic english. Jego cechą charakterystyczna jest minimalny zasób słów (18 czasowników, a w sumie 850 wyrazów). Trudność pojawia się w momencie, gdy chcemy opisać rzecz, zjawisko, termin, dla którego basic english nie posiada określenia. Zwykle użytkowany jest przed organizacje, nastawione na proste komunikowanie oraz przez szkoły językowe, uczące podstawowej komunikacji w języku angielskim.
Twórcy i zwolennicy sztucznych języków dążą do utworzenia takiego systemu komunikacyjnego, który byłby ławy do przyswojenia, prosty i ekspresyjny. Ich zdaniem ani język angielski, pełniący obecnie rolę najbardziej rozpowszechnionego języka, ani żaden inny język etniczny nie będzie nigdy w stanie objąć funkcji oficjalnego języka międzynarodowego (umożliwiającego swobodną komunikację), ponieważ posiadają swoiste cechy, utrudniające ich naukę. Dlatego ciągle potrzebne są tłumaczenia.
Ponadto, stworzenie takiego języka byłoby bardziej sprawiedliwe, nie stawiałoby w lepszym położeniu osób, dla których dany język jest rodzimy (np. podczas ubiegania się o stanowisko).